Ali Sirmen: Kader mi?

. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. . Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Olacağı varsa olur. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ”Şoför bıçkın. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sohbet ediyoruz. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Otobüsten bileti aldık. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Çektim arabayı sağa. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Hepsi boş laf. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Dayadım tabancayı kafasına. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Hüzünleniyorum. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Tartışmaya başlıyorlar. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. İnatçı, dediğim dedik. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Kafam iyice bozuk. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sayıları üçe çıkıyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ",. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. İleride bir muz kabuğu görüyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim.

Ali Sirmen: Kader mi?

Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Dayadım tabancayı kafasına. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Sayıları üçe çıkıyor. İnatçı, dediğim dedik. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Hepsi boş laf. Kafam iyice bozuk. Ona iki kişi daha katılıyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Çektim arabayı sağa. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Otobüsten bileti aldık. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. . Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. ”Şoför bıçkın. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. ",. Olacağı varsa olur. Tartışmaya başlıyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. İleride bir muz kabuğu görüyor. Sohbet ediyoruz. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. . yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Hüzünleniyorum. Kimse bir umar tavsiye edemiyor.